Po małym pućiku jědu do zezady stejaceho Warnačec hospodarstwa. Zwudowjena Warnačec mać rad ze mnu do zahrody ke křižej kroči a powěda: Tutón kamjeń bjez corpusa steješe zabyty a wopušćeny mjez polemi. Mój zemrěty muž Jakub Warnač 1940 kamjeń do zahrody staji a wobstara nowy křiž a corpus. Rjany je napis taflički: Mój Jězu smilnosć. Deleka da zadypać čornu marmorowu tafličku, na kotrež w złotych pismikach čitamy: Jakub Warnač 1940. Rjane městno w powyšenej zahrodce ma swjaty křiž. Z pochilenej hłowu žohnuje Zbóžnik – Wumóžnik swójbnych a serbsku wjesku. Rjane kwětki tu kćěja mjez płodami zahrodki. Dwaj synaj poruba surowa wójna. Třeći wumrě doma. Dźensa tu rosće nowa swójba. K maćeri prajimy: Hańža Pólowa rodź. Warnačec čo. 23. Chcemy tu chwalomnje wuzběhnyć, zo před tutym swjatym křižom so hromadźuja žónske a dźěćina serbskeje wjeski, zo bychu so tu modlili w oktobrje wšědnje swjaty róžowc.
Beno Pól da tutón křiž 1980 ponowić (B.P. 1980). Borbora Čornakowa, rodźena Pólec, stara so wo zahrodu wokoło domskeho a wězo tež kćějate kwětki při křižu.
Róžowc modla so wjesnjenjo w oktobru a póstnym času tydźensce w rumnosći něhdyšeje pěstowarnje při "Žabje" a nic wjace wonka.