Miłoćicy

"Wosrjedź płódnych zahonow, mjez kotrymiž so jednotliwe lěski wupřestrěwaja, leža Miłoćicy ze swojim burskim sydlišćowym žrom w nižinje rěčki Jaworki. Při wotwožowanju pěska wuchodojužnje wsy we wysokosći 194 m narězny so polo z rowami Lužiskeje kultury, wurychu so bronzowe namakanki.

1348 naspomnjena wjeska (Mylticz = město Miłoty) dyrbješe na Klóšter Marijina hwězda dawki wotedawać, słušeše pak k tachanstwje Swjateho Pětra w Budyšinje.

W lěće 1954 załožichu burja z Miłoćic prodrustwo typa III a mjenowachu je IV. stronski zjězd; 1976 wotdźěli so rostlinarska wot skotoweje produkcije a nasta w Miłoćicach prodrustwo skotoweje produkcije, wulke hródźe za 540 kruwow a wulke hale za techniku ratarjow wuwiće a napohlad wsy wočiwidnje dźensa  hišće postajeja. 1984/85 natwari prodrustwo wjacezaměrowy dom za zarjad, socialne rumnosće, skótnych lěkarjow a małej žurlu.

Tute twarjenje wužiwa so wot srjedź 90tych lět přez Křesćansko socialny a kubłanski skutk (CSB), Krajny kuratorij Sakskeje a druhich.

Přez Miłočansku žabu je 240 wobydlerjow ličaca wjeska znata. Pod škitom přirody steji tutón granitowy kamjeń, kotryž dósta w lodowym času swoju markantnu formu.

W pěskowej jamje juhowuchodnje Miłoćic sydla brjóžne łastojčki. Dalše typiske ptače družiny su lěsna sowa, wěžny sokoł a kibut.

Srjedźišćo wjesneho žiwjenja je "Bliski nakup" Móniki Bulankoweje. Tu zetkawaja a informuja so wobydlerjo wokolnych wsow a wjetši dźěl wjesnjanjow.
Miłočenjo angažuja so we wohnjowej woborje abo w Miłočanskej žabje z.t.

Jenož 800 m sewjerowuchodnje zdalena Wěteńca bě wot 1957 najprjedy Miłoćicam  přirjadowana. Miłoćicy a Wěteńca stej wot 1974 wjesnej dźělej gmejny Njebjelčicy.

1994 započa cyle nowa a moderna cyhelnica Megalith z produkciju wšelakich družin cyhelow. Po wuspěšnych 10 lětach pak přewza ju konkurent Wieneberger a ju zawrě.
W samsnym času poča Wjenkec firma za wohnjoškit z dźěłom na Miłočanskej přemysłowej přestrěni.

žórła: Hans Neumann a Werner Schmidt, "Westliche Oberlausitz zwischen Kamenz und Königswartha", 1990; Heinz Kubasch, "Heimatbuch"